Του Παύλυ Α. Στράνα
Ακτή Ελεφαντοστού, καλύβες από πηλό και χόρτα, ακραία φτώχια, ελπίδα καμιά, ούτε όνειρα, ούτε μέλλον, όλα αυτά κάνουν ένα πατέρα να πάρει τον γιο του, και να επιβιβαστεί σε ένα σαπιοκάραβο, πληρώνοντας 5000 δολάρια, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να φτάσει στην γη της επαγγελίας την «πολιτισμένη» Ευρώπη.
- Νέα Υόρκη, βίλλες πολυεκατομμυριούχων, με δεκάδες δωμάτια που δεν μένει κανείς, με δεκάδες αυτοκίνητα που δεν κινούνται, με τραπεζικούς λογαριασμούς με εκατομμύρια δολάρια, ακραίος πλούτος, καμιά ανησυχία για το μέλλον, κανένα όνειρο ανεκπλήρωτο, όλα αυτά κάνουν ένα πατέρα να πάρει το γιο του, και να επιβιβαστεί σε ένα βαθυσκάφος, πληρώνοντας 250000 δολάρια με την ελπίδα να καταφέρει να δει από κοντά το κουφάρι του Τιτανικού, 3500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Δύο σκάφη, ένα σαπιοκάραβο, με επιβάτες την ακραία φτώχια, και ένα βαθυσκάφος, με επιβάτες τον ακραίο πλούτο, βρίσκονται μαζί με τους πατεράδες και τους γιους , 3500 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, ανήμπορα να έρθουν στην επιφάνεια.
- Για την ακραία φτώχια, δεν γίνονται σοβαρές προσπάθειες διάσωσης, μόλις πέντε λεπτά μετά τη βύθιση του σαπιοκάραβου, ο πατέρας και ο γιος από την Ακτή Ελεφαντοστού είχαν ήδη πνιγεί, παίρνοντας μαζί τους και όλα τα όνειρα για τη γη της επαγγελίας που δεν κατάφεραν να συναντήσουν.
Για τον ακραίο πλούτο, ξοδεύονται εκατομμύρια, σε σοβαρές προσπάθειες διάσωσης, αφού η αγωνία του πατέρα και του γιου από τη Νέα Υόρκη, θα κρατήσει 80 ώρες όσες υπάρχει οξυγόνο στο βαθυσκάφος, και μετά θα πάνε κι αυτοί να συναντήσουν στους ουρανούς τον πατέρα και τον γιο, από την Ακτή Ελεφαντοστού.
- Τραγικές ομοιότητες στην τύχη των δύο οικογενειών, όμως οι αιτίες που οδήγησαν τις δύο οικογένειες στην απόφαση για το ταξίδι τους, διαφορετικές.
Η απελπισία, η πείνα, ο φόβος για το μέλλον, και η ελπίδα ότι κάπου υπάρχει ένας τόπος που μπορεί να μην πεινάνε, και να μην φοβούνται ήταν οι αιτίες του ενός πατέρα.
Η ανία, ο υπερβολικός πλούτος, η ματαιοδοξία, η έλλειψη ανεκπλήρωτου σκοπού και ονείρου στη ζωή του ήταν οι αιτίες του άλλου πατέρα.
Ποιος ξεχωρίζει άραγε σε τόσο μεγάλο βάθος, την οικονομική διαφορά των δύο πατεράδων; Ποιος ξεχωρίζει το διαφορετικό μέλλον των δύο παιδιών που δεν θα υπάρξει;
- Έχοντας βιώσει από πολύ κοντά, την τραγική απελπισία ενός υπερβολικά πλούσιου ατόμου, όταν διαπίστωσε πως αγαπημένο του πρόσωπο είχε καρκίνο και δεν μπορούσε να σωθεί, παρά την τεράστια περιουσία που είχε, μπορώ με βεβαιότητα να πω, πως λυπάμαι περισσότερο τον δυστυχή πλούσιο, που εγκλωβισμένος στο βαθυσκάφος, αυτός που λίγες ώρες πριν νόμιζε πως ήταν ο κυρίαρχος του πλανήτη, βλέπει τον γιο του, να πεθαίνει ανήμπορος να προσφέρει τίποτε, παρά τα πλούτη του.
Αξίζει άραγε, η συσσώρευση τόσο μεγάλου πλούτου, τη διαφορά που έχουν τα νερά της Πύλου από αυτά του Ατλαντικού;
- Και όμως θα μπορούσαν και οι δύο τραγωδίες με τις καταπληκτικές ομοιότητες ως προς το τελικό αποτέλεσμα, να είχαν αποφευχθεί αν…
Αν ο υπερπλούσιος πατέρας , διέθετε τα 250.000 δολάρια, για να βρει ο φτωχός πατέρας το ασφαλές πλοίο για τη μετακίνηση του, αν αντί 25 δωματίων στη βίλλα του, είχε εφτά, και τα υπόλοιπα δεκαοκτώ τα «μετέφερε» στην Ακτή Ελεφαντοστού, αν περιόριζε τον ρυθμό αύξησης των κερδών του αφήνοντας ένα σημαντικό κομμάτι εσόδων και στα κράτη ή τους εργαζόμενους που «εκμεταλλεύτηκε» για να πλουτίσει.
- Κομμουνιστικά πράγματα θα πείτε. Όχι, δεν είναι κομμουνιστικά, είναι καθαρά αρχαιοελληνικά.
Μέτρον άριστον φώναζαν οι Αρχαίοι μας, για ύβρι και Τίση μιλούσαν, και είναι ύβρις ο τρόπος που λειτουργούν οι σύγχρονες κοινωνίες παράγοντας μερικές δεκάδες εκατομμυριούχους, και δεκάδες εκατομμύρια πένητες.
- Τραγικά όμοιο το αποτέλεσμα και για τους δυο πατεράδες, και για τους δυο γιους τους.
Κάτι όμως μέσα μου φαντάζεται τον Αφρικανό πατέρα, την ώρα που πνιγμένος, περνάει δίπλα από το φινιστρίνι του βαθυσκάφους, να βλέπει μέσα τον Αμερικάνο πατέρα που προσπαθεί ν αναπνεύσει, κάνοντας αέρα με το μπλοκ των επιταγών του …και να σκάει στα γέλια.
Υ.Γ. Ευχή μας να διασωθούν οι επιβάτες του βαθυσκάφους. Γιατί η ζωή είναι το υπέρτατο αγαθό, και ας το έχουν ξεχάσει αυτό, σχεδόν όλοι, και πιο πολύ, οι πολύ πλούσιοι.
ΠΑΥΛΟΣ Α. ΣΤΡΑΝΑΣ


Πηγή: economico.gr