Η διάρθρωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό υπό την επιρροή των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αυτές οι σχέσεις παραμένουν η κύρια προτεραιότητα της Ελλάδας, ενώ η τουρκική εξωτερική πολιτική δεν έχει την ίδια ιεράρχηση. Η Τουρκία αυτοπροσδιορίζεται ως μεσαία δύναμη με ευρύτερες προτεραιότητες που εκτείνονται και πέρα από τα σύνορά της, όπως αποδεικνύεται από τη δραστηριότητά της στην Αφρική.
Η ελληνική στρατηγική την τελευταία πεντηκονταετία έχει βασιστεί σε εξωτερικούς παράγοντες ισχύος, κυριότερος εκ των οποίων είναι η ένταξη της Ελλάδας και της Κύπρου στην ΕΕ. Επίσης, η σχέση της Ελλάδας με τις ΗΠΑ έχει προσφέρει στήριξη στην αποτροπή άμεσης σύγκρουσης με την Τουρκία, λόγω της συμμετοχής των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ. Αυτή η συμμαχία έχει αποδειχθεί αποτρεπτική, ακόμη και αν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις χαρακτηρίζονται από τριβές.
Ωστόσο, η ευρωπαϊκή διάσταση έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται, με την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ να φαίνεται μη ρεαλιστική. Οι υποστηρικτές μιας προσέγγισης μέσω των Βρυξελλών έχουν απωλέσει το βασικό τους επιχείρημα, κάτι που δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πλεονέκτημα για τους επικριτές αυτού του δρόμου.
Η κατάσταση αυτή έχει επιφέρει συνέπειες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με τις τουρκικές αξιώσεις να πολλαπλασιάζονται. Αν οι προηγούμενες προσπάθειες για λύσεις είχαν πραγματοποιηθεί, ίσως να μην υπήρχαν φαινόμενα όπως η «Γαλάζια Πατρίδα» ή οι επιδιώξεις των Τουρκοκυπρίων για ανεξαρτησία.
Σήμερα, κλειδί για την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι η χάραξη στρατηγικής με βάση την αντικειμενική κατάσταση. Η Τουρκία έχει μετατραπεί σε αναθεωρητική δύναμη, κάτι που δεν φαίνεται να αλλάζει, καθώς η ιδεολογία του Νταβούτογλου συνεχίζει να επηρεάζει την πολιτική της, με έντονη αναφορά στη θρησκευτική ταυτότητα.
Η ερώτηση που προκύπτει είναι αν είναι εφικτό να συνεννοηθούμε με μια τέτοια Τουρκία και αν πρέπει να το κάνουμε. Η επιτυχής συνεννόηση προϋποθέτει εθνική συναίνεση και δεν πρέπει να θεωρείται ταύτιση με υποχώρηση. Σαφώς, η σύγκρουση μπορεί να είναι και αυτή μια επιλογή, εφόσον κρίνεται ότι υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Το χειρότερο σενάριο θα ήταν να οδηγηθούμε σε μια σύγκρουση χωρίς να την έχουμε επιλέξει.
Πηγή: tovima.gr
