Τις δυσκολίες και προκλήσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία και τους πιθανούς τρόπους που οι προκλήσεις αυτές μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της προσπαθεί να αναλύσει μέσα από τέσσερα διαφορετικά σενάρια η McKinsey Global Institute, εκ των οποίων τα τρία είναι μάλλον απαισιόδοξα.
Όπως σημειώνει το Fortune, τα τελευταία χρόνια ήταν μάλλον ασυνήθιστα για τους επιχειρηματίες ανά τον κόσμο: COVID 19. Πόλεμος στην Ευρώπη. Πληθωρισμός. Γεωπολιτική αβεβαιότητα. Αντίθετα, το οικονομικό, τραπεζικό και επενδυτικό τοπίο της επόμενης δεκαετίας είναι πιθανό να διαφέρει δραματικά από αυτό του πρόσφατου παρελθόντος.
Από οικονομικής άποψης, ο 21ος αιώνας ως σήμερα ήταν ασυνήθιστος. Ο «παγκόσμιος ισολογισμός», μια λογιστική κατάσταση της οικονομίας ολόκληρου του κόσμου που μετρά τα περιουσιακά στοιχεία και τις υποχρεώσεις των νοικοκυριών, των εταιρειών, των κυβερνήσεων και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, πριν από το 2000 αυξανόταν παράλληλα με το παγκόσμιο ΑΕΠ.
Διατάραξη του «ισολογισμού»
Έκτοτε, τα εγγεγραμμένα στον ισολογισμό περιουσιακά στοιχεία αυξάνονταν πολύ πιο γρήγορα από το ΑΕΠ, καθώς assets όπως μετοχές και ακίνητα άγγιξαν τα 160 τρισεκατομμύρια δολάρια. Στην πραγματικότητα, ένα τσουνάμι ρευστότητας δεν μπορούσε να βρει παραγωγικές διεξόδους στην πραγματική οικονομία. Αυτό συνέβαλε σε υποτονική ανάπτυξη, χαμηλό πληθωρισμό και μείωση των επιτοκίων.
Αυτές οι τάσεις μπορεί τώρα να εξασθενούν. Οι επενδυτικές απαιτήσεις αυξάνονται. Ο στόχος προς μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, για παράδειγμα, θα απαιτήσει πρόσθετες επενδύσεις, που υπολογίζονται σε δύο ποσοστιαίες μονάδες του παγκόσμιου ΑΕΠ για το υπόλοιπο της δεκαετίας. Επίσης, υπάρχουν οι δηλωμένες δεσμεύσεις για νέες υποδομές, ισχυρότερες αλυσίδες εφοδιασμού και ενίσχυση του αμυντικού τομέα.
Υπό αυτά τα δεδομένα, τα σενάρια της McKinsey έχουν ως εξής:
Σενάριο 1: Επανάληψη απόδοσης
Όσον αφορά μόνο στις ΗΠΑ, σε αυτό το σενάριο, η αστάθεια υποχωρεί και η οικονομία επιστρέφει περίπου στο σημείο που βρισκόταν από το 2000 έως το 2020: υψηλές αποταμιεύσεις, αδύναμες επενδύσεις, όχι πολύ σφιχτή αγορά εργασίας, χαμηλός πληθωρισμός και επιτόκια. Η παραγωγικότητα και η αύξηση της παραγωγής είναι και οι δύο αδύναμες. Ο πλούτος συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά σε βάρος της πραγματικής οικονομικής παραγωγής και των μείωσης των ανισοτήτων. Ο ισολογισμός επεκτείνεται σε σχέση με το ΑΕΠ και παραμένει ευάλωτος σε αναταράξεις.
Σενάριο2: Επιστροφή στη δεκαετία του ’70
Σε αυτό το σενάριο γίνεται λόγος για κάτι παρόμοιο με τον στασιμοπληθωρισμό που βίωσαν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970. Ο πληθωρισμός και τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια παραμένουν περίπου στο 4%, μειώνοντας την πραγματική αξία των περιουσιακών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των μετοχών και της ακίνητης περιουσίας. Οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να εξισορροπήσουν την καταπολέμηση του πληθωρισμού με την υποστήριξη της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Η κατανάλωση παραμένει ισχυρή, αλλά η ανάπτυξη δεν είναι εντυπωσιακή. Τα εταιρικά κέρδη αυξάνονται αργά και η έλλειψη σταθερότητας στις τιμές σημαίνει υψηλό κίνδυνο αστάθειας. Ο πραγματικός πλούτος των νοικοκυριών μειώνεται. Σε σχέση με το ΑΕΠ, ο παγκόσμιος ισολογισμός επανέρχεται σε ιστορικούς μέσους όρους.
Σενάριο 3: Reset του ισολογισμού
Στην Ιαπωνία μετά το σκάσιμο της φούσκας ακινήτων/μετοχών, η συνολική καθαρή της θέση σε σχέση με το ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά 20% από το 1990 έως το 2000. Γνωστή ως η «χαμένη δεκαετία», επρόκειτο ουσιαστικά για ένα 10ετές επεισόδιο στασιμότητας και ύφεσης, με επιπτώσεις στον πλούτο, το εισόδημα και την οικονομική σταθερότητα. Σε αυτό το σενάριο, η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική συσφίγγεται έντονα για να μειωθεί ο πληθωρισμός. Οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων συρρικνώνονται, θέτοντας τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υπό πίεση. Η παρατεταμένη απομόχλευση μειώνει την ανάπτυξη καθώς οι καταναλωτές αναγκάζονται να πληρώνουν το χρέος τους αντί να ξοδεύουν.
Σενάριο 4: Επιτάχυνση παραγωγικότητας
Αυτό είναι το μοναδικό σενάριο που προβλέπει μακροπρόθεσμη ανάπτυξη τόσο του εισοδήματος όσο και του πλούτου. Υψηλότερες πραγματικές επενδύσεις και ανάπτυξη ψηφιακών και αναδυόμενων τεχνολογιών όπως η γενετική τεχνητή νοημοσύνη αυξάνει την παραγωγικότητα. Η γρήγορη, ευρείας βάσης αύξηση του ΑΕΠ ενισχύει τον πλούτο των νοικοκυριών μόνο στις ΗΠΑ κατά 16 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο πληθωρισμός μειώνεται ενώ τα πραγματικά επιτόκια αυξάνονται σε περίπου 1% κατά μέσο όρο, υποστηρίζοντας την κατανομή του παραγωγικού κεφαλαίου και βελτιώνοντας την υγεία του παγκόσμιου ισολογισμού. Σε αυτήν την ισχυρή και σταθερή οικονομία, οι καταθέσεις συρρικνώνονται σε πραγματικούς όρους και οι κεντρικές τράπεζες αναστέλλουν την ποσοτική σύσφιξη.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςΠηγή: economico.gr
