Αν υπάρχει ένας πολιτικός στον κόσμο που θα πρέπει να αισθάνεται απόλυτα ικανοποιημένος από το «τραύμα» που υπέστη ο Γάλλος πρόεδρος στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές και από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο μοιάζει να περιέρχεται η Γαλλία, αυτός βρίσκεται σχεδόν 3.000 χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι.
Ο… χρησμός
Ο λόγος, φυσικά, για τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος, πριν από μερικές ημέρες είχε προβλέψει ότι η πολιτική των ευρωπαϊκών αρχών θα βαθύνει τη διαίρεση στη Δύση όχι μόνο σε οικονομικά ζητήματα αλλά και στο σύστημα αξιών της, λέγοντας ότι «μια τέτοια απομάκρυνση από την πραγματικότητα, από τις απαιτήσεις της κοινωνίας, αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε ένα κύμα λαϊκισμού και ανάπτυξη ριζοσπαστικών κινημάτων, σε σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές, σε υποβάθμιση και στο εγγύς μέλλον, σε αλλαγή των ελίτ».
Μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία, ο Πούτιν μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένος: ο «συστημικός» Μακρόν απώλεσε την πολιτική κυριαρχία στη χώρα του και δύο «αντισυστημικοί» πολιτικοί σχηματισμοί, το Nupes της Αριστέρας του Ζαν Λικ Μελανσόν και ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν, εμφανίζονται ως οι κύριοι ρυθμιστές της πολιτικής ζωής της χώρας. Ακόμα χειρότερα, τα περιθώρια ελιγμών για τον Μακρόν είναι άκρως περιορισμένα, ενώ το ενδεχόμενο νέων εκλογών αυξάνει την αβεβαιότητα.
Η ικανοποίηση του Πούτιν
Οι λόγοι για τους οποίους ο Πούτιν μπορεί να είναι ευχαριστημένος από τις εξελίξεις στη Γαλλία είναι αρκετοί:
- Πρώτα και κύρια, μια από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης και η μοναδική πυρηνική δύναμη της ΕΕ μπαίνει σε πολιτική αναταραχή που είναι άγνωστο πόσο θα διαρκέσει.
- Δεύτερον, ο Μακρόν, παρότι μονίμως επέμενε στην ανάγκη διατήρησης ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με τη Μόσχα, «στραπατσάρεται» άσχημα και χάνει την πολιτική πρωτοβουλία, όχι μόνο εντός Γαλλίας, αλλά και εκτός.
- Τρίτον, μεταξύ των «αντισυστημικών» που ενισχύθηκαν, η Λεπέν θεωρείται πολύ πιο κοντά στον Ρώσο πρόεδρο και σαφώς είναι μια φιλική προς τη Ρωσία φωνή.
- Τέταρτον, αν η Γερμανία είναι η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, η Γαλλία είναι η πολιτική συνείδησή της και οι αλλαγές που συμβαίνουν εκεί αργά ή γρήγορα απλώνονται σε ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο.
- Πέμπτον, η πολιτική αναταραχή στη Γαλλία έρχεται σε μια στιγμή που ο πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και που η κάθε απόφαση μπορεί να έχει τεράστια σημασία για τις εξελίξεις του.
- Έκτον, η ενίσχυση των «αντισυστημικών» κομμάτων στη Γαλλία μπορεί να μεταφραστεί ως πρώτη «δικαίωση» των προβλέψεων του Πούτιν για το μέλλον των ευρωπαϊκών ελίτ, που αναφέρθηκε πιο πάνω.
Ενίσχυση της «κακοφωνίας»
Και, φυσικά, ο Ρώσος πρόεδρος μπορεί να ελπίζει ότι παρόμοια εκλογικά αποτελέσματα θα αρχίσουν να κάνουν την εμφάνισή τους και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που σταδιακά θα βαίνουν προς εκλογές, ενισχύοντας την «κακοφωνία» στο εσωτερικό της ΕΕ και κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη λήψη αποφάσεων για κρίσιμα ζητήματα, όπως τα ενεργειακά ή ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Αν στα παραπάνω προστεθεί και το γεγονός ότι η Ρωσία συνεχίζει να κερδίζει πολλά χρήματα από τις εξαγωγές υδρογονανθράκων, κάνει «παιχνίδια» με τη ροή φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, βλέπει το ρούβλι να ενισχύεται διαρκώς έναντι του δολαρίου και διαπιστώνει ότι οι κυρώσεις που της έχουν επιβληθεί προκαλούν μεγαλύτερη βραχυπρόθεσμη ζημιά στην Ευρώπη, παρά στην ίδια, φαίνεται ότι μέχρι στιγμής η ικανοποίηση του Πούτιν μπορεί να θεωρηθεί ως και δικαιολογημένη.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςΠηγή: economico.gr
