Οι όζοι θυρεοειδούς αποτελούν συχνό πρόβλημα υγείας, με έρευνες να υποδεικνύουν ότι έως και το 70% του γενικού πληθυσμού μπορεί να έχει τέτοιους όζους, ακόμη και σε μικρές διαστάσεις. Συνήθως, οι όζοι αυτοί είναι τυχαία ευρήματα και δεν απαιτούν ειδική θεραπεία ή διάγνωση. Ένα από τα κύρια καθήκοντα του γιατρού είναι να εντοπίσει τους όζους που μπορεί να χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση ή χειρουργική παρέμβαση.
Η διαγνωστική διερεύνηση περιλαμβάνει κυρίως δύο εξετάσεις: το υπερηχογράφημα και την παρακέντηση με λεπτή βελόνη (FNA). Στο υπερηχογράφημα ελέγχεται το μέγεθος και η θέση των όζων, όπως επίσης οι υπερηχογραφικοί τους χαρακτήρες, παρέχοντας πληροφορίες κρίσιμες για τον κλινικό γιατρό. Αν κάποιοι όζοι φαίνονται ύποπτοι για καρκίνο, απαιτείται παρακέντηση και κυτταρολογική εξέταση του υλικού.
Τα συμπτώματα που μπορεί να ανακύψουν λόγω αυξημένων όζων θυρεοειδούς περιλαμβάνουν αίσθημα πίεσης στον τράχηλο, βραχνάδα και δυσκολία στην αναπνοή ή κατάποση. Οι όζοι αυτοί μπορεί να προκαλέσουν πίεση στους παρακείμενους ιστούς, οδηγώντας σε δυσφορία. Σε περιπτώσεις όπου η αύξηση του όζου είναι σημαντική, μπορεί να προκαλέσει και αισθητικά προβλήματα, εάν είναι ορατός στον τράχηλο.
Όσον αφορά τον καρκίνο θυρεοειδούς, εκδηλώνεται συχνά με τη μορφή όζου. Υποψίες για καρκίνο ενισχύονται από παράγοντες όπως το οικογενειακό ιστορικό, προηγούμενη ακτινοβολία στον τράχηλο και λογιών τα υπερηχογραφικά ευρήματα. Σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία καρκίνου, η παρακέντηση και κυτταρολογική εξέταση είναι απαραίτητες.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι σε σπανιότερες περιπτώσεις, οι όζοι μπορεί να προκαλούν υπερθυρεοειδισμό, εάν υπερλειτουργούν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να απαιτείται η χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς. Στη σύγχρονη εποχή, η θεραπεία των θυρεοειδικών παθήσεων πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο χειρουργό, ο οποίος μπορεί να καθορίσει την κατάλληλη διαχείριση με βάση σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα.
Πηγή: tovima.gr
