Το κρίσιμο ερώτημα ποιες αναδιατάξεις μπορεί να φέρει η αλλαγή ηγεσίας στο Ισραήλ συνολικά στο ταραγμένο τοπίο της ανατολικής Μεσογείου, και ειδικά σε σχέση με την Ελλάδα και την Τουρκία, προβληματίζει από προχθές την Αθήνα, μετά την απομάκρυνση του Νετανιάχου και την ανάδειξη ενός πολυκομματικού συνασπισμού, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Δεδομένων των προκλήσεων που αντιμετωπίζει το Ισραήλ, οι περισσότεροι στην Αθήνα θεωρούν απίθανο να αποκοπούν οι δεσμοί με την Ελλάδα. Αντιθέτως, πιστεύουν, ότι σε ορισμένους τομείς αναμένεται να ενισχυθούν περαιτέρω.
Ωστόσο, ένας πολυκομματικός συνασπισμός, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά αργοκίνητος. Γι’ αυτό και η διπλωματική εγρήγορση της Αθήνας, προκειμένου να αναδειχθεί ότι η σχέση του Ισραήλ με την Ελλάδα, συμβάλει στην εθνική ασφάλεια, είναι απολύτως απαραίτητη.
Οι δυσκολίες και οι προκλήσεις του κυβερνητικού σχηματισμού
Το προφίλ των δύο ηγετών του νέου κυβερνητικού συναπισμού απέχει τόσο, που κάνει κάθε πρόβλεψη παρακινδυνευμένη.
Ο Ναφτάλι Μπένετ, 49 ετών, ηγείται του υπερεθνικιστικού κόμματος Γιαμίνα . Ο ίδιος ο Μπένετ είναι ένας εκατομμυριούχος στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας που πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην βόρειο Αμερική και που ονειρεύεται να προσαρτήσει το μεγαλύτερο μέρος της κατεχόμενης Δυτικής Οχθης.
Ο Γαΐρ Λαπίντ, 57 ετών, και το κεντροαριστερό κόμμα του, Γες Ατίντ (μτφ. Υπάρχει ένα μέλλον) – ήρθε δεύτερο, με 17 έδρες.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και τηλεοπτικός παρουσιαστής υποσχέθηκε στην προεκλογική του εκστρατεία να «φέρει την λογική» πίσω στο Ισραήλ, μια ευθεία βολή προς τον Νετανιάχου.
Αυτή η «λογική» είναι δύσκολο να προκύπτει ως κοινός τόπος, όταν θα πρέπει να συνεννοηθούν οκτώ κόμματα, από την άκρα δεξιά έως την αριστερά. Ακόμη πιο δύσκολο θα είναι οι αποφάσεις να προκύπτουν και να εφαρμόζονται γρήγορα.
Δύσκολος ο συμβιβασμός με τον Ερντογάν
Σύμφωνα με διπλωματικούς παράγοντες ωστόσο που παρακολουθούν, και γνωρίζουν τις εξελίξεις στην περιοχή, ακόμη και με έναν τέτοιο δύσκαμπτο συνασπισμό, δύο πράγματα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν για την ηγεσία του Ισράηλ: Οι σχέσεις με την Τουρκία και οι συμμαχίες, στο ενεργειακό και γεωπολιτικό πεδίο, των τελευταίων χρόνων.
Όπως επισημαίνουν, ο Λαπίντ δεν έχει κρύψει την αρνητική στάση του έναντι της Τουρκίας και ο Μπένετ μάλλον θα ήταν αδιανόητο να αποδεχθεί όρους όπως αυτούς που θέτει ο κ. Ερντογάν για εγκατάλειψη των εποικισμών και για αποδοχή του στάτους της Γάζας, ως προϋποθέσεις για την αποκατάσταση των σχέσεων Αγκυρας και Ιερουσαλήμ.
Ως πιο προωθημένη εκδοχή θεωρείται μια αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων με την Τουρκία, εάν η Αγκυρα κάνει πίσω σ’ αυτές τις αξιώσεις, αλλά μέχρι εκεί. Περαιτέρω δεσμοί θεωρούνται πολλοί δύσκολοι, με δεδομένη και την στενή σχέση του Ερντογάν με την Χαμάς.
Στο ευρύτερο πεδίο της Μεσογείου, οι ίδιες πηγές θεωρούν ότι ούτε οι δεσμοί και η συμμαχία με την Ελλάδα κινδυνεύουν – αντιθέτως, θεωρούν πως σε ορισμένα πεδία μπορεί να ενισχυθούν ακόμη περισσότερο. Προειδοποιούν ωστοσο ότι οι αποφάσεις και οι διπλωματικές αντιδράσεις δεν θα είναι πια τόσο γρήγορες και ακαριαίες, όσο επί εποχής Νετανιάχου.
Γιατί “τελείωσε” ο Νετανιάχου
O Mπένζαμιν Νετανιάχου ήταν ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ουσιαστικά «εκδιώχθηκε» από την εξουσία μετά από δέκα χρόνια θητείας, τον διαδέχεται ένας ετερόκλητος συνασπισμός οκτώ κομμάτων που το μόνον που τα ενώνει είναι ακριβώς το «αντι-Νετανιάχου» αίσθημα, και το πρώτο ερώτημα είναι γιατί, και πως, συνέβη αυτό.
Κατά τους ένθερμους υποστηρικτές του, ο Νετανιάχου ήταν δυναμικός, συμπαγής στις θέσεις και τις απόψεις του, διάθετε υψηλό προφίλ στην διεθνή σκηνή και ήταν άξιος θαυμασμού για την σκληρή- έως πολεμοχαρή – στάση του σε θέματα όπως το Ιράν και οι Παλαιστίνιοι.
Οι επικριτές του λένε ότι είναι πολωτική φιγούρα. Υπογραμμίζουν τις καταγγελίες σε βάρος του για διαφθορά που οδήγησαν στον χαρακτηρισμό του ως «υπουργό Εγκλήματος». Ο Νετανιάχου βρίσκεται σε δίκη για τις κατηγορίες δωροδοκίας, απάτης και απιστίας, τις οποίες ο ίδιος αρνείται.
Ενδεχομένως, αυτό ήταν και το τίμημα που πλήρωσε – με ορισμένους αναλυτές να επισημαίνουν και την στάση, κι ενδεχομένως και την επιρροή, της νέας ηγεσίας στις ΗΠΑ που μάλλον επιθυμεί μια πιο διαλλακτική πολιτική στην Μέση Ανατολή. Μια πολιτική η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στο ιδανικό σενάριο σε συμφωνία για το Παλαιστινιακό με λύση δύο κρατών – μια λύση, που φαίνεται μάλλον απίθανο να αποδεχόταν ποτέ ο σκληροπυρηνικός Νετανιάχου.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Πηγή: economico.gr
