Η Δύναμη της Μη Βίας και η Χορτοφαγία στην Σύγχρονη Κοινωνία

Η Δύναμη της Μη Βίας και η Χορτοφαγία στην Σύγχρονη Κοινωνία

Πάντα είχα απορίες σχετικά με τον άτυπο θεσμό των παγκόσμιων ημερών. Αυτές οι ημερομηνίες μοιάζουν με το χαλί που κρύβουμε πρόχειρα τη σκόνη όταν περιμένουμε επισκέψεις από συγγενείς ή φίλους. Μία φορά τον χρόνο θυμόμαστε κάποια προβλήματα ή γιορτάζουμε ευπαθείς ομάδες, αλλά μετά συνεχίζουμε τη ζωή μας και τα ξεχνάμε μέχρι του χρόνου. Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται ικανοποιητικό μέσα στο θόρυβο του 21ου αιώνα, δημιουργεί μια αίσθηση απομάκρυνσης από την πραγματικότητα.

Σήμερα, είναι η Διεθνής Ημέρα Μη Βίας, η οποία έχει ως έμπνευση την επέτειο γέννησης του Μαχάτμα Γκάντι. Ωστόσο, η μετάβαση από τον συγκεκριμένο άνθρωπο στην αφηρημένη έννοια της Μη Βίας δεν είναι απλή. Η Μη Βία, σε αντίθεση με τη βία, που πάντα έχει μια συγκεκριμένη αναφορά, συχνά εξελίσσεται σε ένα ευχολόγιο χωρίς ουσιαστική πρακτική εφαρμογή. Κι αυτό το γνωρίζει και η γάτα μου όταν “παίζει” με έντομα στον κήπο.

Χθες, επίσης, γιορτάστηκε η παγκόσμια ημέρα χορτοφαγίας, η οποία έκανε την εμφάνισή της για πρώτη φορά το 1977 στην Αμερική. Από τότε, έχει εξελιχθεί σε ένα διεθνές γεγονός που επικεντρώνεται αρχικά στα οφέλη της χορτοφαγίας για την ανθρώπινη υγεία, αλλά μπορεί να διολισθήσει σε μια κατάσταση αφηρημένης ευδαιμονίας. Ωστόσο, η χορτοφαγία μπορεί να θεωρηθεί μια ηθική επιλογή που αντικατοπτρίζει την ενσυναίσθηση απέναντι στα ζώα. Αφοσιωμένος σε αυτή τη στάση, ο άνθρωπος αναγνωρίζει τον πόνο των ζώων και δεν επιθυμεί να τον προκαλεί.

Συνδυάζοντας αυτές τις δύο παγκόσμιες ημέρες, μπορεί να προκύψει ένα ενισχυμένο μήνυμα: η χορτοφαγία ως μια μορφή μη βίας. Αν και συχνά η ευαισθησία μας προς την κακοποίηση ζώων παραμένει κρυμμένη σε ελκυστικές συσκευασίες κρέατος, η ευαισθητοποίηση για τον πόνο τους είναι κρίσιμη. Η ταινία «Χρονιά με τα 13 φεγγάρια» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ αναδεικνύει με υποδειγματικό τρόπο τη σύνδεση ανθρώπινου και ζωικού πόνου. Η σκηνή στο σφαγείο, με τον πόνο των ζώων, καθιστά εμφανές πόσο βάρβαρη μπορεί να είναι μια κοινωνία που καταπνίγει τη διαφορετικότητα και τον ανθρώπινο πόνο.

Ελπίζω ότι αυτές οι μνήμες δεν θα σβήσουν δυο μέρες μετά από τις παγκόσμιες εκδηλώσεις. Πηγή: tovima.gr