Ποιες είναι οι δυναμικές προοπτικές της Ελληνικής Δημοκρατίας έως το 2044; Εξετάζουμε πώς μπορεί να διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο στη χώρα, σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας το 1974. Ακολουθώντας μια μεθοδολογική προσέγγιση στρατηγικής προόρασης, επιλέγουμε να εστιάσουμε σε επικείμενες τάσεις αντί να κάνουμε στενές προβλέψεις. Οι κοινωνικοί και πολιτικοί ερευνητές συμμετέχουν σε μια διεπιστημονική διαδικασία, αναλύοντας τις συστημικές αλλαγές και εξερευνώντας εναλλακτικούς μελλοντικούς κόσμους.
Οι παρούσες παγκόσμιες συνθήκες «πολυκρίσης» και «μονιμοκρίσης» απαιτούν να εντοπίσουμε τόσο επιτακτικές τάσεις όσο και «ασθενή σήματα», ώστε να προχωρήσουμε σε μια περιεκτική ανίχνευση του ορίζοντα και να στοχαστούμε για τα «μέλλοντα» της δημοκρατίας μας με φαντασία και δημιουργικότητα. Στο πλαίσιο του συνεδρίου «ΜΙΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», παρουσιάζονται εναλλακτικά σενάρια μέσω πρόσφατων ερευνών που βασίζονται σε εγχώριες μελέτες στρατηγικής προόρασης και ανάλυση πρωτογενούς εμπειρικού υλικού.
Από την ανάλυση προκύπτει ένα σύστημα κρίσιμων αβεβαιοτήτων που καθορίζουν το μέλλον της Ελληνικής Δημοκρατίας, όντας οι κύριες μεταβλητές: (α) το επίπεδο της δημοκρατικής κουλτούρας και της κοινωνικής εμπιστοσύνης, και (β) η σύνδεση της τεχνολογίας με τους δημόσιους θεσμούς και το φυσικό περιβάλλον. Τα σενάρια που προκύπτουν δεν είναι ακριβείς προβλέψεις αλλά μάλλον εργαλεία για την κατανόηση και διαχείριση της πολυπλοκότητας της κατάστασης.
Τα τέσσερα σενάρια που απεικονίζουν τα ενδεχόμενα «μέλλοντα» της φιλελεύθερης δημοκρατίας περιλαμβάνουν: το «Ενάρετο Κύκλο», που συνδυάζει οικονομική ανάπτυξη και τεχνολογία προς όφελος των θεσμών και του περιβάλλοντος; την «Τεχνοκρατική Δημοκρατία», όπου η τεχνολογία ενισχύει την διοίκηση αλλά με περιορισμένη κοινωνική συνοχή; τη «Δημοκρατία σε Μετάβαση», που αντικρίζει την απογοήτευση από τις υποσχέσεις της τεχνολογίας; και τέλος το «Καθοδικό Σπιράλ», που βυθίζει τη χώρα σε πολιτική πόλωση και αβεβαιότητα.
Τέλος, η στρατηγική προτεραιότητα εστιάζει στο σενάριο του βιώσιμου «Ενάρετου Κύκλου». Μέσω μιας προσέγγισης «backcasting», εξετάζονται δημόσιες πολιτικές που μπορούν να προσελκύσουν ένα θετικό μέλλον για την Ελληνική Δημοκρατία και να απομακρύνουν αρνητικά σενάρια. Αυτή η δομημένη σκέψη υπογραμμίζει τους φόβους και τις ελπίδες που σχετίζονται με τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Πηγή: tovima.gr
