Το debate ήταν έντονα ενδιαφέρον και χορταστικό. Ωστόσο, δεν ακούσαμε κάτι νέο από όσα έχουμε ξανακούσει στο παρελθόν. Μάλιστα, η δυναμική και η χημεία μεταξύ των υποψηφίων ίσως να προκάλεσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις ίδιες τις απαντήσεις. Παρά τις προσπαθείες των δύο ικανών συναδέλφων, η δομή της διαδικασίας ήταν δύσκολα κατανοητή.
Οι υποψήφιοι πέτυχαν να δημιουργήσουν μια ζωντανή ατμόσφαιρα, με ενδιαφέρουσες και ενίοτε καυστικές ατάκες. Σε αυτή την αναμέτρηση, δεν υπήρξε κάποιος ξεκάθαρος νικητής, καθώς κανένας από τους έξι δεν επιβλήθηκε ξεκάθαρα.
Ο κ. Ανδρουλάκης εμφανίστηκε με αυτοπεποίθηση, προσπαθώντας να δώσει μια πιο φιλική εικόνα από αυτή που συνήθως του αποδίδεται. Αντίστοιχα, ο κ. Γερουλάνος φάνηκε να απαντά σε ερωτήσεις με ενδιαφέρον, αν και κάποιες από τις απαντήσεις του ήταν λίγο μπερδεμένες.
Η κ. Γιαννακοπούλου μπήκε στη συζήτηση επιθετικά και κράτησε μια ετοιμοπόλεμη στάση προς τον Νίκο Ανδρουλάκη, παραμένοντας συνεπής στις προεκλογικές της θέσεις. Η κ. Διαμαντοπούλου, παρουσιάζοντας σύγχρονη ατζέντα, δεν κατάφερε να κρύψει τον εκνευρισμό της όταν αμυνόταν από τις κατηγορίες των άλλων υποψηφίων.
Για τον Χάρη Δούκα, η βραδιά δεν ήταν καλή, ίσως επειδή οι προσδοκίες ήταν υψηλές, καθώς το debate αυτό του άνοιξε την πόρτα προς το Δημαρχείο της Αθήνας. Ο κ. Κατρίνης, από την άλλη, εστίασε στην προσωπική του πορεία και στον πατριωτισμό του ΠαΣοΚ, καταφέρνοντας να στριμώξει τον κ. Δούκα με την παρέμβασή του σχετικά με τους ρόλους τους.
Τέλος, το debate κατάφερε να αποκτήσει μια κάποια αποδοχή μέσα στο θόρυβο που δημιουργεί τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αξιοσημείωτο ότι το ΠαΣοΚ κινείται οργανωμένα, παρά τις όποιες τριβές. Ας φανταστούμε να εκτυλιχθεί μια ανάλογη διαδικασία στους επόμενους μήνες εν όψει των εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: tovima.gr
