Η ανάπτυξη ενός οικογενειοκεντρικού μοντέλου πρώιμης παρέμβασης αποτελεί μια σημαντική πρόκληση για την άρση των εμποδίων στην κοινωνική ενσωμάτωση των παιδιών με αναπηρία. Είναι κρίσιμη η συνεργασία φορέων που παρέχουν υπηρεσίες για την ανάπτυξη της πρόνοιας, στηρίζοντας την αρχή του πλουραλισμού. Επιπλέον, αυτή η διαδικασία προσφέρει μια ευκαιρία για την ενίσχυση της υφιστάμενης πραγματικότητας, συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση της κοινότητας, αλλά και στην απορρόφηση εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.
Η ανάγκη για τη θέσπιση ενός πλαισίου υποστήριξης κατά την πρώιμη παιδική ηλικία είναι επομένως προφανής. Η περίοδος από την προγεννητική φάση έως την ηλικία των έξι ετών είναι καθοριστική για την ανάπτυξη των παιδιών με αναπτυξιακές καθυστερήσεις ή αναπηρίες. Οι έγκαιρες και επιστημονικά ορθές παρεμβάσεις μπορούν να επηρεάσουν θετικά την πορεία τους στη ζωή, αποτρέποντας πιθανές δια βίου συνέπειες και κοινωνικό αποκλεισμό.
Ειδικότερα, το πρόγραμμα πρώιμης παιδικής παρέμβασης που εφαρμόζεται από το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, είναι θεμελιώδης πυλώνας για την υποστήριξη των παιδιών και τη διατήρηση της οικογενειακής συνοχής. Χρειάζεται συντονισμένη προσέγγιση που περιλαμβάνει τη συμμετοχή των οικογενειών, προκειμένου οι παρεμβάσεις να γίνουν στο οικείο περιβάλλον του παιδιού.
Η ταυτόχρονη παροχή θεραπειών και υποστηρικτικών υπηρεσιών στους γονείς και τους φροντιστές ενδυναμώνει όλο το οικογενειακό σύστημα και εξασφαλίζει έναν αποτελεσματικό σχεδιασμό παρέμβασης. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά δεν αντιμετωπίζονται απομονωμένα, αλλά ενταγμένα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο που διασφαλίζει την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους.
Δεν πρέπει επίσης να παραβλέπεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Το να αποφεύγεται η λειτουργία των χωριστών ή παράλληλων υπηρεσιών είναι κρίσιμο για την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία. Η προσέγγιση του καθολικού σχεδιασμού υπηρεσιών είναι απαραίτητη προκειμένου το παιδί να αναπτύξει όλες τις ικανότητές του στην κοινότητα.
Η συνολική στρατηγική ενσωματώνει τον σχεδιασμό, τη διάγνωση, την υποστήριξη και την κοινωνική ένταξη, ως βήματα που οδηγούν στην αποδοχή και την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία. Η ύπαρξη ενός σταθερού και υποστηρικτικού πλαισίου μπορεί να φέρει πέρα από τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τη μείωση μελλοντικών κοινωνικών δαπανών.
Έτσι, είναι αναγκαίο να χτίσουμε μια κοινωνία που να αποδέχεται τις διαφορές και να προάγει την ισότητα και τη συμμετοχή των πάντων. Η ανάπτυξη και η βιωσιμότητα του προγράμματος της πρώιμης παρέμβασης μπορούν να εξασφαλίσουν ότι τα παιδιά με αναπηρία θα έχουν την ίδια δυνατότητα με τα υπόλοιπα παιδιά να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή.
Πηγή: tovima.gr
