Στην παρούσα συγκυρία, οι εμφανίσεις των πρώην Πρωθυπουργών έχουν αποκτήσει σημαντική βαρύτητα ως πολιτικά γεγονότα. Υπό αυτή την οπτική, η πρόσφατη επανεμφάνιση του Πρωθυπουργού που υπηρετούσε την περίοδο 2015-2019, σε ρόλο επικεφαλής ενός ινστιτούτου που ο ίδιος ίδρυσε, προκαλεί προβληματισμούς. Η κίνηση αυτή εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη σκοπιμότητά της και τη σημασία της, δεδομένου ότι το κόμμα του αποδομείται και ότι ο ίδιος φέρει σημαντικές ευθύνες γι’ αυτό.
Αυτό που λείπει σχεδόν σε όλες τις παρεμβάσεις των «πρώην» πολιτικών είναι το στοιχείο που θα τους ανέβαζε στην κατηγορία του statesman, σύμφωνα με την αγγλοσαξωνική πολιτική παράδοση. Οι αναδείξεις αυτές, συχνά κινδυνεύουν να είναι προσωπικές, ακόμη και αν απουσιάζει η προφανής υστεροβουλία. Είναι επιτακτική η ανάγκη όλοι αυτοί να αναγνωρίσουν και να αξιολογήσουν τη θέση τους, ιδίως αν επιθυμούν να διεκδικήσουν ρόλους και επιρροή.
Ειδικότερα, η δημόσια παρέμβαση του πρώην Πρωθυπουργού για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, την οποία ο ίδιος σχεδόν εξάλειψε κατά τη διάρκεια της θητείας του, γεννά ερωτήματα. Τα λεγόμενά του μπορεί να προσφέρουν κάποιες απαντήσεις, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα ρίξουν φως στις φιλόδοξες επιδιώξεις των πρώην πολιτικών. Συνεπώς, φαίνεται ότι παραμένει εκκρεμές το ζητούμενο για την αδυναμία τους να αποδεχτούν οδυνηρές αλήθειες για τον εαυτό τους, ένα γνωστό και αθεράπευτο σύνδρομο της πολιτικής.
Πηγή: tovima.gr
